Autonoom verbinden lijkt een tegenstrijdigheid.
Autonomie draait om het zelf kunnen maken van keuzes, onafhankelijk beslissingen nemen, verantwoordelijkheid dragen voor eigen behoeften en gevolgen. Het gaat over regie voeren over het eigen denken, handelen en ontwikkelen van je passies en kwaliteiten in je dagelijks leven.
En je wil ook verbinden met de ander.
Dan is het goed om te beseffen dat we al verbonden zijn en dat wat je denkt en doet nooit helemaal los staat van de ander of de omgeving. Autonoom leven in verbinding geeft dan de balans als vanzelf.
We zijn absoluut verbonden met elkaar dus de keuzes die je maakt hebben effect op anderen. En die van hen op jou. En hoe is dat dan? Hoe stem je dan af? Welke gevoelens en emoties roept dat op? Waar komen beschermingsmechanismen op? En zijn jij en anderen bereid verder af te stemmen over waar bijvoorbeeld behoeften liggen? Hoe is het als jij iets wil en bij de ander roept dat weerstand op? Je bent vrij in hoe je daar mee om gaat. Maar als het in dienst is van het geheel gaat het ook vóór je werken. Dus autonomie gaat over echt verbinden, omdat de verbinding er in essentie al ligt. Dat is de balans. Hoe je dat doet is aan jou. Dat is jouw uniciteit. Daar komen jouw kwaliteiten naar voren.